بررسی اثرات فاصله و میزان آبیاری بر عملکرد و کارایی مصرف آب آلوئه ورا

آلوئه ورا (aloe vera l.) گیاهی دارویی است که با شرایط آب و هوایی گرم، خشک و کم آب سازگاری خوبی داشته و می تواند در الگوی کشت مناطق گرمسیری جنوب ایران قرار گیرد. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثرات فاصله و میزان آبیاری بر عملکرد و کارآیی مصرف آب آلوئه ورا در منطقه دشتستان بوشهر بود. آزمایش بصورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه فاصله آبیاری شامل دو، چهار و شش روز و چهار ضریب تشتک تبخیر کلاس a شامل 2/0، 4/0، 6/0 و 8/0 با سه تکرار و طی دو سال زراعی (89-1388 و 90-1389) اجراء شد. طبق نتایج بدست آمده با افزایش فاصله آبیاری از دو به شش روز تغییرات معنی داری در عملکرد و کارآیی مصرف آب مشاهده نشد. اثرات میزان آبیاری بر میزان عملکرد، تعداد برگ و ارتفاع بوته معنی دار بود و کمترین آن ها مربوط به ضریب 2/0 بود، ولی در ضرائب 6/0 و 8/0 تفاوت معنی ­داری مشاهده نگردید. با کاهش میزان آبیاری، کارایی مصرف آب بطور معنی ­داری افزایش پیدا کرد، بطوریکه کمترین آن مربوط به ضریب 8/0 و بیشترین آن مربوط به ضریب 2/0 بود. بطورکلی برای حصول حداکثر عملکرد (7/5 کیلوگرم در بوته)، ضریب تشتک تبخیر 6/0 معادل 656 میلی ­متر و برای حصول حداکثر کارایی مصرف آب (5/15 گرم بر لیتر)، ضریب تشتک تبخیر 2/. معادل 8/218 میلی­ متر آب و به لحاظ سهولت مدیریت آبیاری دور آبیاری شش روز توصیه گردید.